کاراکال جثه ای بزرگتر از گربه اهلی دارد. بدن کشیده و استوانه ای شکل، دست و پا بلند و پاها بلندتر از دست ها است.گوش های بزرگ مثلثی شکل با دسته از موهای سیاه به طول تقریبی پنج سانتی متر در انتهای آن از دیگر مشخصه این گربه است. زیستگاه این گونه دشت ها و تپه ماهورهای مناطق بیابانی و استپی با پوشش گیاهی مناسب است. شبگرد است و اوایل غروب و صبح زود فعالیت بیشتری دارد. به صورت انفرادی زندگی می کند و زیر بوته ها، شکاف سنگ ها و حفره های طبیعی لانه می سازد و کف آن را با پشم و پر می پوشاند. حیوان بسیار چابکی است، به طور عمودی به هوا می پرد و پرندگان را در هوا می گیرد. موقعی که با دسته ای از پرندگان مواجه می شود به سرعت تعدادی از آنها را در زمین و هوا شکار می کند. کاراکال در برخورد با انسان و وسایل نقلیه حیوان بسیار ترسویی است. از پستانداران کوچک به اندازه موش تا بزرگ به اندازه جبیر، پرندگانی نظیر هوبره، کبک، مارهای سمی و حشرات تغذیه می کند. به آب زیادی احتیاج ندارد و آب مورد نیاز را از بدن طعمه تامین می کند (ضیایی، 1389). حضور این گونه توسط دوربین های تله ای نصب شده در محدوده قرق در نزدیکی چاه میل و کمر انجیر به اثبات رسیده است.
[foogallery id=”332″]
