کل و بز بیشترین جمعیت را نسبت به سایر گونه های برجسته در منطقه دارد. این گونه جثه اش بزرگتر از بز اهلی است و نرها که کل نامیده می شوند شاخ های بلند و شمشیر مانندی دارند و شاخ بزها نسبت به شاخ کل ها بسیار کوتاه تر است. کل های بالغ ریش بلند و سیاهی دارند و بر روی پشت و شانه آنها نوار تیره ای وجود دارد که در ناحیه سینه پهن شده و به صورت طوق در می آید. رنگ موهای جلوی دست ها و پاها و موهای دم سیاه رنگ است. کوتاه بودن دست و پا، سنگین بودن قسمت جلویی بدن و ساختمان خاص سم ها، آنها را قادر می سازد تا به آسانی در شیب های تند مناطق صخره ای تردد نمایند. این حیوان روزگرد است و به صورت اجتماعی زندگی می کند. حس بویایی، شنوایی و بینایی قوی دارند و وابستگی شدیدی به مناطق صخره ای صعب العبور دارند. هیچ حیوانی قادر به تعقیب و گرفتن آنها در مناطق صخره ای نیست. از علوفه، بوته ها و سرشاخه درختان تغذیه می کند و برای استفاده از برگ درختان روی دو پا می ایستد. دشمن طبیعی مهم آن پلنگ و گرگ است و بزغاله ها ممکن است توسط روباه و عقاب شکار شوند (ضیایی، 1389). بر اساس بررسی های بعمل آمده بیشترین جمعیت کل و بز در محدوده قرق درارتفاعات سامری، لافراخ و کمر ترش تا کمر انجیر مشاهده شده است.
[foogallery id=”178″]